Bu hikaye 4.5 yıllık. Son 9 ay ise sonucu. Büyük düşünür Ağaoğlu'nun dediği gibi '' Yapalım dedik! yaptık! oldu''.Oldu olmasınada bize göre en büyük sorun burada iyice gün yüzüne çıktı :Ne olacak bu çocuğun adı?
Biliyorum inanılacak gibi değil.En azından etrafın tepkisinden bunu rahatça anlayabiliyorsunuz . -Aylardır belli değil mi erkek olacağı?
Belli.
-Siz düşünmediniz mi daha?
Düşündük ama sonuç yok.
-İnternette ne isimler var
Baktık ama karar veremedik
-Kitap alın kitap.
İsim yok değil ki karar veremedik
-Ya bana da mı söylemiyorsun ayıp valla!
Cidden karar veremedik
-Tamam tamam öyle olsun..Bizde inandık
Kendi ailemden bile nazar mazar olmaz oğlum söyleyin bize diyen oldu.
Kolay bişey değildi bize göre bebeğe dolayısıyla bir insana isim vermek:Anlamı olsun, az bulunsun,hayatını kötü etkilemesin.
Özellikle son 3 ay ''o olsun'' ''yok yok bu olsun'' ''olmaz şu olsun'' dedik durduk birbirimize. Doğum sancıları başladı:''o olsun''. Doğumhanedeyiz:''yok yok bu olsun''. Doğum bitti:''Şu mu olsa''
Özlem -ki ondan sonra bahsedeceğim- geldi fotografları çekti. Hala isim yok. Aradı poster için isim var mı? I-ıh.. İşte ne olduysa o zaman oldu..
Nasıl ve niye oldu bilmiyoruz ama isim kararlaştırıldı.Demir Ali.. Aslında Ali cepteydi annesinin isteği üzerine ve benim iki isim olmasın diye inat etmem münasebetiyle göbek adı olarak konmuştu doğumda.
Demir nereden mi çıkmıştı. Demir gibi olması içindi belki. Belki de kırmızı doğduğu içindi ''demiradam''daki zırh gibi yada gazman olmasından iyiydi en azından. Şimdi daha da çok sevdik ismini.
Gelelim Özlem'e :
Doğum fotoğrafıda doğum fotoğrafı. Saçma değil mi? Fotoğraf işte bir makine hepsi o. Hoş Dr da öyle demedi değil ya laf aramızda ''gerek yok ben çekerim''. Son ana kadar ben olmasa da olur diyordum ne gerek var o kadar paraya şimdi. Her zaman ki gibi bu konuda da son sözü ben söyledim ''olur karıcım''. İyiki de demişim. Teşekkürler Özlem. Sadece tek bir fotoğrafının bile değeri ölçülemez şimdi.-neyse ki parayı baştan konuşmuşuz-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder